Over mij

Soms komen er gelegenheden op jouw pad die je aangrijpt zonder dat je er erg in hebt wat voor positieve gevolgen dat heeft. Dat overkwam mij nadat mijn vitale ouders een ernstig ongeval kregen waarbij mijn moeder overleed en mijn vader ernstig gewond raakte. Mijn leven stond stil en draaide lange tijd alleen om mijn vader. De dood was ongevraagd op mijn pad gekomen en zonder dat ik afscheid had kunnen nemen van mijn moeder, moest ik er vanaf de eerste seconde van het ongeval mee dealen. Of ik wilde of niet.

Niet lang daarna stierf de partner van een vriendin. Toen de rouwkaart op de mat viel, bekroop me intuïtief het verlangen: ik wil iets doen of zeggen op die uitvaart. Even later vroeg die vriendin of ik iets voor wilde lezen. “Ja, dat wil ik”! Ik schreef een passend stukje tekst over haar partner vanuit mijn gevoel en vroeg mijn vriendin om goedkeuring. “Nee hoor, ik hoef het niet te lezen, ik vertrouw jou 100% dus vertrouw jij jezelf ook maar”. Daar kon ik het mee doen. En daar heb ik het mee gedaan. Na afloop van de uitvaart kreeg ik een vette duim van de aanwezige uitvaartbegeleidster en een dikke knuffel van de vriendin. Ik vond het erg waardevol en fijn om te doen. Dit “jasje” past mij als gegoten. Toen dat bevestigd werd door anderen begon het balletje te rollen. Niet lang daarna kreeg ik de eerste kans om een hele uitvaart te mogen voorgaan.

Het is op mijn lijf geschreven, mijn talenten komen samen in één beroep en ik voel me vereerd dat ik dit werk mag doen.

Doordat ik zo intens met de dood bezig ben als uitvaartspreker, voel ik me levendiger dan ooit. Je weet namelijk maar nooit wanneer het de beurt van onze dierbaren of onze eigen beurt is, om te vertrekken. “Carpe diem” oftewel “pluk de dag”!